Hue en dan naar Hanoi

Dus we gaan verder over onze eerste avond in Hue.

Hue is ook best een grote stad.

Het is tot 1954 de hoofdstad van Vietnam geweest. HIer  heeft in 1968 het TET offensief plaatsgevonden, volgens de gids enkel door de Amerikanen maar in feite volgens onze reisgids ( in welke mate is dat een geschiedkundige bron) vooral geinitieerd door een vete tussen generalen vanuit het zuiden zelf, waarop Amerikanen hebben moeten ingrijpen omdat de noordvietnamezen hiervan gebruikt hebben gemaakt. Maw blijkbaar is de stad grotendeels vernietigd geworden maar dankzij steun van de UNESCO (dit zijn volgens de gids Fransen, Duitsers, Italianen en Polen) weer volop heropgebouwd.

Die avond zijn we dichtbij het hotel iets gaan eten. Ik wou perse in een local etablissement iets gaan eten, niet te toeristisch. Dit was de eerste maal een tegenvaller. Het plaatselijk topgerecht was iets met noodels en bleek niet zo lekker. De kinderen verkiezen om juist hier een cheeseburger te vragen wat natuurlijk niet lijkt op hun verwachtingen, maar ze zijn heeeeel soepel naar het eten toe en alles wordt geapprecieerd. Wij willen nog even wandelen maar zij willen gaan slapen en vooral nog even op fb zitten of wat gamen. Dat is het voordeel van grote kinderen: we geven de hotelsleutel mee en wij wandelen nog wat in een eerder Franse wijk met koloniale woningen. Druk maar niet vol met allerlei winkels, druk maar anders.

We drinken nog een koffietje: Vietnamees natuurlijk met de speciale smaak en gaan snel slapen want heel moe. Dit hotel is weer viersterren dus we slapen heel rustig en goed.

De volgende morgen genieten we van een zeeer uitgebreid buffet. Joepie chocoladebroodjes maar vertrekken dan al om 7.30 uur met de gids met een mountainbike. Hij is zeer gemotiveerd en ook wat filosofisch maar oh zo snel in alles wat hij doet, ook het praten waardoor het soms moeilijk volgen is.

Het tempo is heel snel : we rijden een zeven km naar de Citadel of een keizerlijk paleis buiten de stad, te vergelijken met Versailles qua ligging.  Jammer genoeg hebben eerst de Fransen veel van de rijkdom gestolen en daarna hebben de bombardementen dus veel stuk gemaakt. Het is gebouwd beginnend in  1805 tot 1921 en intussen hebben er 13 koningen geleefd, de een al wat bekwamer dan de andere. We horen het verhaal van de ladykiller met  104 vrouwen, de gambler die al zijn geld opdeed, de French king omdat hij meeheulde met de Fransen, de onvruchtbare koning., de kinderkoning die jammergenoeg toch slim bleek te zijn en daarom direct in ballingschap in Japan werd gezet,..

MAAAAR  we zien vooral eindelijk prachtige gebouwen in mooie tuinen waar inderdaad de ying en yang worden gerespecteerd en dat straalt zich uit. Grote tempelcomplexen wisselen af met keizerlijke paleizen om te werken. Alle mandarins moesten buiten blijven staan om de koning te kunnen aanschouwen. Dan verder komen we in de verboden Purperen stad. Wie daar zonder toestemming durfde te komen, werd prompt onthoofd. Hier leefden de koning en zijn vrouwen ( nog in een apart complex). Grote houten zuilen ondersteunen machtige daken. Er is natuurlijk ook een mausoleum voor elke koning en ook utiliteitsgebouwen.

Echt een mooie verrassing en de gids die af en toe een grapje maakt, filosofisch wordt en dan weer zichtbaar beroerd over de oorlog vertelt maakt het helemaal af.

Het is alleen maar bloedheet!

We fietsen nog eens acht km verder, nu in het platteland wel heel boeiend om te kijken hoe ze hier leven aan een verschroeiend tempo in deze hitte. De gids kan er net van over dat de jongens zo goed kunnen volgen. Als hij zou weten hoeveel die mannen sporten.

We rijden naar een boot waar we  op een schammel tafeltje veel eten krijgen maar vooral een heel lekkere tonijn.

We stappen uit aan een mausoleume van een koning.

Dit is ook een mooi staaltje van de Vietnameze architectuur waarbij een harmonie wordt gezocht met de natuur en elke decoratie een filosofische betekenis heeft. Dit complex is zo mooi dat hij lieverde al hier leefde, in wat later zijn graf zou zijn, dan in het kasteel.

Verder op is een pagode in steen wat toch niet zo mooi is maar erachter ligt een complex waar monikken nu nog worden opgeleid en waar we dus eindelijk een tempel zien waar the only boedha wordt afgebeeld in normale proporties. Het ganse complex is ook heel mooi. Boedhisme is not an religion, it is a filosofy, want boedha is immers een mens eigenlijk . If you do something good right now, the future will be good. You don't have to worry about the future, zijn de wijze woorden van onze gids. Hier staat de Aston auto waarmee de monnik naar Saigon reed om de Franse overheersing aan te klagen en dus zichzelf in brand stak en daarmee de oorlog aanvankelijk gericht tegen de Fransen maar later het zuiden omdat Amerika daar snel een katholieke president had aangewezen en dat was nu niet wat de Vietnamezen wilden.  Ik versta nu veel meer van wat er hier gebeurd is, want tot mijn grote schaamte had ik geen flauw idee.

We racen verder naar het hotel om kletsnat toe te komen. We krijgen 15 minuten om te zwemmen en te douchen! Hiervan wordt gretig gebruik gemaakt. Iets frisser verschijnen we in de lobby om naar het vliegveld gebracht te worden.

De vlucht is VERVROEGD, bijzonder toch. Gelukkig zijn we nog op tijd. Een uurtje later zijn we in Hanoi. De hoofdstad, zo mogelijk nog drukker dan Saigon. Echt zoiets kan je niet beschrjven. Altijd zijn er honderden mobiletjes. Lekker gegeten in een toeristische zaak. Rerst volgt maar het kan even duren want we stappen straks op de trein naar Sapa, het hooggebergte om dan twee dagen te wandelen en weet niet goed wanneer ik nog zal kunnen posten.